De 9 centra in Human Design zijn energiecentra, hubs, waar de energiebanen (kanalen genoemd) samenkomen.

Hieronder bespreek ik de belangrijkste ins en outs van het Hoofdcentrum.  

Het Hoofdcentrum is het bovenste centrum in het design. Dit centrum representeert in belangrijke mate onze grijze massa, onze hersenen. Hier vindt ook de opslag van informatie plaats.

Dit centrum is een drukcentrum, de druk om te denken. Hier zit de mentale druk om dingen te ontdekken, om oplossingen te bedenken en de inspiratie om altijd weer meer te willen weten. Hier vind je mentale inspiratie en de druk om naar antwoorden te zoeken. Antwoorden op ervaringen uit het verleden (poort 64), vragen rondom de aard van het leven (poort 61), of juist twijfel richting de toekomst (poort 63).  

Als een centrum gekleurd is, of - zoals dat in Human Design termen genoemd wordt -  gedefinieerd is dan heb je 24/7 toegang tot deze energie. Slechts 30% van de mensen op aarde heeft dit centrum gedefinieerd en is hier in zekere zin stabiel. Denken kost hen niet zoveel moeite en als het al moeite kost dan weten mensen die dit centrum gedefinieerd hebben dat er op een bepaald moment ergens een brug in hun denken ontstaat die tot een rationalisatie, een idee, of doorbraak leidt. 

De andere 70% van de mensheid heeft dit centrum open en is hier nagenoeg nooit zeker en stabiel. Mensen met een open hoofdcentrum kunnen 'gek' worden van en tegelijkertijd verslaafd raken aan de druk die ze voelen om meer te weten, of dingen (andere mensen e.a.) beter te begrijpen. 

Bij mensen met een ingekleurd hoofdcentrum staat er een consistente druk op het vinden van orde in de chaos van het leven.

Zij kunnen met die druk omgaan, want het is hun eigen druk. Ze hebben hun vaste routines van denken en laten niet alles zomaar binnen komen. Nieuwe ideeën worden onderzocht voor ze toegevoegd worden aan het eigen denken. Of wat vaker gebeurt: als het niet direct relevant is, bij voorbaat verworpen. Het past dan niet bij het bestaande denken en leidt voor de persoon in kwestie eerder tot ruis, dan tot helderheid. In gesprekken houden ze vaak vast aan hun eigen lijn van denken.

Voor mensen die dit centrum ingekleurd (= gedefinieerd) hebben geldt dat twijfel, verwarring en het krijgen van helderheid natuurlijke processen zijn. Dat betekent niet dat dit geen energie kost, of bij tijd en wijle zeer vermoeiend is, maar zij zijn hiermee vertrouwd.

Iedereen die zijn/haar Hoofdcentrum gedefinieerd heeft, heeft ook het Mindcentrum geactiveerd. Dit betekent dat mensen met een gedefinieerd Hoofdcentrum ook een consistente manier van informatieverwerking hebben. Zij hebben vaste systemen, vaste patronen en zij slaan informatie op een consistentie manier op. De opslag van informatie op 'zolder' (hersenen) is georganiseerd en de mind kan informatie snel terugvinden.

Zijn mensen met een gedefinieerd Hoofdcentrum daardoor ook slimmer en weten zij wat waar is?

Dat is niet per definitie zo. Ze zijn in ieder geval zeker van hun eigen denken. Zij hebben hun eigen-wijze van denken. 

Oh ja...heb je een gedefinieerd Hoofdcentrum (en mind), lees dan zeker ook nog even de laatste alinea op deze pagina. 

Hoe anders is dit voor de grote groep mensen met een open Hoofdcentrum. Zij staan door hun design open voor beïnvloeding van buitenaf en ervaren als ze hun design NIET volgen, continu mentale druk. 

Iedereen die dit centrum ongedefinieerd heeft staat namelijk permanent open voor de mentale druk van anderen. Met een open hoofdcentrum worden mensen continu beïnvloed door wat de mensen om hen heen denken (ook via TV/social media) en – nog erger - ze handelen daar vaak naar om vervolgens te gaan twijfelen, of in verwarring te raken als ze nieuwe informatie tot zich krijgen. Want vaak rijmt die nieuwe informatie niet met wat al bekend is. 

Dit leidt voor veel mensen met een open hoofdcentrum tot mentale druk (stress), want dagelijks komt er een overvloed aan informatie bij hen binnen die allemaal in de hersenen moet worden opgeslagen. Bij mensen die logisch denken is dit minimaal al een dik boek aan informatie, bij beelddenkers een veelvoud hiervan.

Dat is in eerste instantie mentaal zeer belastend, maar let wel: ook fysiek! Er moet letterlijk een enorme hoeveelheid energie naar het hoofdcentrum gepompt worden. Want al die nieuwe informatie moet geordend worden, geëvalueerd worden en in overeenstemming worden gebracht met eerdere informatie (als dat al kan). Ontbrekende stukjes informatie die twijfel of verwarring veroorzaken moeten aangevuld worden et cetera. Er is altijd de druk om meer te weten, om je mentaal zeker te voelen. It never stops.

Zonder dat iemand met een open Hoofdcentra hier iets aan kan doen, worden zijn/haar hersenen al snel een soort van rommelzolder, waar dagelijks nieuwe informatie bijkomt waar nog geen ordening/label voor bestaat. Een deel van de informatie - als deze al een tijdje niet gebruikt is - kan daardoor ook zomaar weer zoek raken. Als iets niet meer in je middellange termijn geheugen zit, is het nog slechts een vage herinnering. Zo hoort dat bij iemand met een open hoofdcentrum te gaan. Je lichaam helpt je om niet helemaal om te komen in alles dat je weet. 

Iemand die dit centrum open heeft moet zichzelf bewust beschermen tegen overbelasting door informatie. Want net zoals met ieder ander open centrum is de kans groot dat je dit centrum overvraagt. Dat je jezelf overvraagt en overbelast. Met een open hoofdcentrum kun je constateren dat iets niet helder is, dat er twijfel is en doe je er vervolgens goed aan om het los laten. De helderheid die je zoekt valt dan op een bepaald moment, als vanzelf binnen. Of niet...en dan is dat ook kloppend. Tenminste zo zou het idealiter moeten gaan.

Maar mensen die niet overeenkomstig hun design leven, worden voortgedreven door hun oneigenlijke motivatie. Ze wachten niet rustig af tot er helderheid ontstaat maar gaan hun best doen om die helderheid te forceren. Ze blijven hardnekkig nadenken over hun twijfels. Ze proberen de mentale verwarring weg te redeneren. Ze blijven rondjes draaien in hun mind en als het even tegenzit doen ze dat niet alleen overdag, maar ook in de nachtelijke uren.

Net zoals voor andere aspecten van het leven geldt hier dat alles waar je energie in stopt alleen maar groter wordt. Want heb je je mentale verwarring eenmaal opgelost, dan zegt je hoofd vlak daarna alweer (bij een volgende impuls) dat je eigenlijk niet zeker weet of dat wat je dacht ook echt het klopt. Iemand kan zichzelf en zijn of haar omgeving daar helemaal 'gek' mee maken. Nog niet gesproken over het enorme energie- en tijdverlies. 

Heb je dit centrum open (= niet gedefinieerd) dan ben je ook sneller geneigd om vragen van anderen als jouw vraag, of probleem te zien en op te pakken. Dat mag uiteraard, je kunt als externe autoriteit misschien ook van waarde zijn, maar raakt er niet op gefixeerd. Het is de bedoeling om de informatie van buiten (inspiratie) zoveel mogelijk door je heen te laten stromen en er niet te veel betekenis aan te geven. Volg jouw strategie en autoriteit.

Als iemand met een open hoofdcentrum niet vanuit zijn of haar strategie en innerlijke autoriteit leeft en handelt kan dit gemakkelijk leiden tot:

• mentale fixaties,
• het vasthouden aan de ideeën van anderen,
• je ongevraagd met anderen ‘bemoeien’ (hoe goed bedoeld ook),
• de druk om slim(mer) te moeten zijn dan anderen,
• de angst om voor gek te staan als je iets niet weet
• en andere ‘Niet-Zelf strategieën’. 

Mensen met een open hoofdcentrum staan in principe open voor nieuwe informatie. Het zijn over het algemeen geïnspireerde en inspirerende mensen. Zeker als iemand met een open Hoofdcentrum zijn/haar design leeft. Het Hoofdcentrum is dan een ongebreideld speelterrein waar je als mens ontdekt dat je al die informatie ook altijd weer anders kunt ordenen en dat iedere ordening nieuwe mogelijkheden en inzichten biedt. Hoe mooi en verrijkend is dat.

Op het moment dat je als mens je design leeft en de strategie en autoriteit volgt die meegekomen zijn met jouw design, dan verandert de kwaliteit van dit open centrum in een cadeau. Op het moment dat je jouw strategie en autoriteit volgt, wordt jouw open hoofdcentrum een sensor waarmee je de buitenwereld waarneemt. Die waarneming kan leiden tot kennis en wijsheid. Als je dit centrum gebruikt zoals het 'bedoeld is' ontstaat er steeds meer gemak met het niet weten. Er komt (nog) meer ruimte om zaken vanuit verschillende standpunten te bekijken en je staat opener voor zaken die voorbij het niveau van direct waarneembare kennis gaan. 

Je laat je dan niet meer (of veel minder) meeslepen door de mentale druk die je ervaart, maar je vertrouwt op jezelf en op je natuurlijk vermogen om alleen dat wat echt belangrijk voor jou is, aandacht te geven. In plaats van mee te gaan in de druk, gebruik je je hoofdcentrum m.n. om dingen te ontdekken waar je zelf opgewonden over bent. Dingen die je WILT weten en steeds minder dingen waarvan je meent dat ze MOET weten. Even zwart/wit gesteld.

Je vertrouwt er dan ook op dat informatie die echt voor jou bestemd is, wel ergens in je systeem wordt opgeslagen. Wachtend op het moment dat die informatie nodig is.

Dat kan bijvoorbeeld het moment zijn waarop iemand anders vraagt wat jij van iets weet. Op dat moment kan die enorme opslagruimte met al die pakketjes met geordende, maar grotendeels ook niet geordende informatie, een waardevolle bron van informatie voor anderen zijn. Op het moment dat je niet doet of je iets zeker weet, of dat iets de waarheid is, stroomt hier pure inspiratie. Op dat moment functioneert het open Hoofdcentrum als een externe autoriteit voor anderen. Zoals dit open centrum eigenlijk bedoeld is.

Als je de druk om mentaal steeds weer te willen weten, te begrijpen, te verklaren e.a. los kan laten, ontstaat er rust in je hoofd. In plaats van continu energie te stoppen in dingen die je waarschijnlijk toch nooit meer nodig hebt, ontstaat er focus en scherpte. In plaats van waarheid en zekerheid te zoeken, accepteer je dat jij die waarheid en zekerheid toch nooit zult vinden.

Want onder ons gezegd en gezwegen: die waarheid en zekerheid bestaan helemaal niet.

• Doet de informatie die ik vergaar er echt toe in mijn leven?
• Als ik me zorgen maak, zijn dat dan mijn eigen zorgen, of vaak ook de zorgen van iemand anders?
• Probeer ik goedbedoeld - maar vaak ongevraagd - antwoord te geven op vragen van anderen? Als ouder, partner, dochter (M/V), vriend(in), collega, leidinggevende. 
• Houd ik me überhaupt regelmatig ongevraagd bezig met het leven van anderen? Is dat echt nodig? Is het gewenst? M.a.w. krijg ik er ook waardering voor, of krijg ik regelmatig de reactie dat ik me er niet mee moet bemoeien? Waarom doe ik het eigenlijk? Waar ben ik bang voor? Wat wil ik ermee bereiken?
• Vind ik dat ik overal iets van moet vinden? 
• Vind ik het lastig als ik ergens aan twijfel en wil ik het dan oplossen? 
• Vind ik het lastig als ik verwarring in mezelf (of bij de ander) ervaar en wil ik het dan oplossen?
• Ben ik altijd maar weer bezig met nieuwe informatie te verzamelen? Waarom doe ik dat? Wat drijft mij hierin voort? Zou ik met wat ik nu weet ook kunnen volstaan? Met wat wel...met wat niet?
• Besteed ik relatief veel aandacht aan dingen die niet echt belangrijk voor mij zijn?
• Ben ik relatief veel tijd kwijt met het (ongestructureerd) verzamelen van informatie - b.v. via Social Media? Wat doet dat met mijn energie?
• Heb ik het idee dat als ik maar lang genoeg naar antwoorden zoek ik de waarheid zal vinden? Hoe vaak is me dat al gelukt?
• Hoe vaak gebeurt het dat het zoeken naar antwoorden me weer op geheel nieuwe terreinen heeft gebracht? Ervaar ik weleens dat het zoeken naar antwoorden alleen maar duidelijk maakt dat alles nog veel complexer is dan het leek? Dat een antwoord, leidt tot nieuwe vragen. En weer... 
• Zoek ik naar mensen om mij heen die mij mentaal een antwoord moeten geven (bevestiging), terwijl mijn lichaam mij fysiek al lang heeft geantwoord? (lees: je innerlijke wijsheid je allang een antwoord heeft gegeven).  

Het is zeker geen garantie dat jij je kwaliteit op de juiste manier benut. Ook mensen met een gedefinieerd centrum (welk centrum dat ook is) kunnen door hun conditionering een Niet-Zelf strategie hebben ontwikkeld. 

Zo kunnen mensen met gedefinieerde Hoofdcentra (kroon en mind) en een open Hartcentrum (ego) een sterke drive voelen om hun gelijk te bewijzen. Sterker dan het bewijs feitelijk is.

Op een andere manier kan dit werken voor ieder ander open centrum in je design.

Zijn er controle-vragen waar jij ook volmondig 'ja' op kan antwoorden?