Als kind was ik al super geïnteresseerd in mensen. Zondags na de kerk bij oma volgde ik met veel aandacht de zeer verhitte discussies tussen mijn ooms en tantes. Ik vond het ook altijd heel bijzonder om te zien hoe de juffrouw van de basisschool er altijd maar weer in slaagde om het verkeerde kind straf te geven. Ik vond het als kind al fascinerend om te zien hoe de leerkracht van de hoogste groep er moeiteloos in slaagde om vijftig kinderen aan zich te binden.
Toen ik als jongste bediende bij de Hollandsche Bank-Unie aan de slag ging, raakte ik geïnteresseerd in leiderschap. Toen ik later zelf leiding gaf, raakte ik meer geïnteresseerd in wat mensen motiveert en ook wat mensen niet motiveert. Ik studeerde sociologie en las van alles over psychologie. Ik vulde met veel plezier de vragenlijst van Meyers-Briggs in, kende mijn kleurenprofiel en herkende me wel een beetje in mijn enneagramtype.
Hoewel ik in al die jaren veel over mezelf en de menselijke soort geleerd heb, hield ik honderden vragen over die onbeantwoord bleven. Want waarom bekijk ik dingen altijd moeiteloos vanuit honderden gezichtspunten? Waarom ben ik een kei in het starten en heb ik het altijd weer moeilijk om dingen af te maken? Waarom vind ik emoties zo interessant, maar blijf ik er zelf liever bij weg?
Alles viel zo'n beetje op z'n plek toen ik Human Design ontdekte. Het was verfrissend om mezelf echt te gaan begrijpen. In het begin was ik nog huiverig, want het kon toch niet zo zijn dat er al zoveel in mij al voorgeprogrammeerd is, maar na verloop van tijd kwam de acceptatie.
Human Design is geen geloof. Je kunt heel praktisch met de kennis over je design experimenteren. Als mens hebben we altijd de keuze om tegen onze natuur in, of in overeenstemming met onze natuur te leven. Er is niets mis mee om - als het je iets oplevert - tegen je natuur in te leven.
In hoeverre wordt jouw leven - denk je - nu nog bepaald
door wie jij van nature juist niet bent?
Zoals jij als mens geboren bent met volledig unieke vingerafdrukken, met volledige unieke irissen, zo ben je ook geboren met een unieke energieopmaak. Voor sommige zaken hebben we daardoor van nature meer dan genoeg energie, voor andere zaken minder, of zelfs weinig energie.
Waar de energie in jouw design continu stroomt (waar centra en kanalen ingekleurd zijn) geeft dat jou in de basis rust en zekerheid. Het kan zijn dat je hier in je leven wel een trauma hebt opgelopen, maar over het algemeen geldt dat hier onze natuurlijke kracht schuil gaat en dat we in de gekleurde centra en kanalen weinig schade oplopen.
Daar waar centra en kanalen open staan (lees: wit zijn), hebben we geen continue energie. M.a.w. soms is er wel energie, dan weer niet. Dat voelt ongemakkelijk. Zeker als kind heb je geen idee wat je overkomt. Dat ongemakkelijke gevoel moét bezworen worden. Nog voor ons zevende levensjaar hebben we met name in de open centra vaak al zulke krachtige overlevingsmechanismen ontwikkeld, dat het bijna voelt alsof deze mechanismen van nature altijd al bij ons waren. Alsof we dit zijn!
Er zijn nogal wat mensen die denken dat dit juist hun comfortzone is en doen er alles aan om daar niet geraakt, of gekwetst te worden. Nog even los van het feit dat het bewaken van wat je van nature NIET bent, heel veel energie kost, zet je jezelf vast. Het leven kan niet volop stromen maar moet gecontroleerd worden. Zowel energetisch als mentaal stagneer je hier.
Daarnaast geeft ons onbewustzijn signalen af dat er eigenlijk iets niet klopt. Dat je tegen je natuur inleeft. Die signalen worden naarmate we ouder worden sterker. Van teleurstellingen, fysieke klachten, zakelijke tegenslag, relationele crisissen tot ziektes. Met vijf open centra ken ik ze allemaal.
Iedereen heeft uiteraard de vrijheid om zijn of haar eigen keuzes te maken in te leven. Maar keuzes die in lijn zijn met je design, brengen je dichter bij jouw essentie.
Reactie schrijven