De afgelopen weken kwamen er bijzonder veel Manifestors op mijn pad. Een Manifestor is één van de vier hoofdtypen binnen Human Design. Ongeveer 1 op de 12 mensen is een Manifestor. De meeste van hen hebben geen flauw idee in wat voor leven ze terecht zijn gekomen. Ze voelen zich vaak een buitenbeentje, of een volledige buitenstaander in de wereld van Generators (70% van de mensheid).

  

Waar Projectoren moeten wachten op de uitnodiging, Generators en Manifesting Generators er goed aan doen om hun buikrespons te volgen, Reflectoren niets anders hoeven te doen dan ons te spiegelen, zijn Manifestors hier om initiatief te nemen en om anderen aan te zetten om hierin te participeren. 

 

De energie van Manifestors is anders dan die van de andere typen. Je mag over het algemeen niet te dichtbij komen. Hun aura beschermt hen tegen teveel invloed van buitenaf. Daardoor worden hun plannen niet continu verstoord door anderen en krijgen ze - als het goed is - de ruimte om het op hun manier te mogen doen. 

 

Máár hoe lastig is dat vaak voor jonge Manifestors. Ze moeten zich op scholen aanpassen, zich in houden, samenwerken en zich klein houden. Doen ze dat niet, dan wordt het lastig. Leerkrachten hebben vaak geen flauw idee waarom een leerling niet lekker meedoet. Ze ervaren vaak obstructie, waar de Manifestor vooral zoekt naar zijn of haar eigen manier van leven en leren. 

 

Moeten Manifestors zich dan niet leren aanpassen? Nee in zekere zin niet. Natuurlijk helpt het als ze niet volledig a-sociaal gedrag vertonen, maar aanpassing haalt Manifestors volledig uit hun kracht. Hun unieke kwaliteit om de mensheid stappen vooruit te helpen, raakt ondergesneeuwd en bij veel Manifestors zie je dat ze op latere leeftijd geen flauw idee meer hebben wat hun daadwerkelijke potentie is, namelijk: het initiatief nemen om de wereld naar een hoger plan te brengen.

 

Dat ik op scholen tegenwoordig mee mag kijken met wat er bij kinderen speelt - uiteraard altijd met toestemming van ouders - vind ik een groot voorrecht.  Geen kind is hetzelfde en het is ook op scholen mogelijk om hier rekening mee te houden. Het voorkomt veel uitval, veel frustratie en veel boosheid en agressie. 

 

Ik geniet uiteraard ten volle als ouders of leerkrachten kinderen beter leren begrijpen en melden dat er successen zijn. Bijvoorbeeld omdat een kind weer graag naar school gaat en zich gezien en gehoord voelt in dat wat hem of haar juist uniek maakt. 

 

Dat is het mooie van mijn werk en niet alleen waar het kinderen betreft. 

 

Bert